ชื่อ: Whychollatorn (IG: Whychollatorn)

ถ้าพูดถึงความปลอดภัยในวันเด็กแล้ว ทุกคนอาจจะนึกถึงวีรกรรมจอมแสบจอมซนของเราไปต่าง ๆ นา ๆ ในหลากหลายรูปแบบเป็นแน่แท้ ทว่าบางครั้งความสุดเหวี่ยงโลดโผนของเราก็ส่งผลต่อคนอื่น ๆ อย่างเลี่ยงไม่ได้ และน่าเศร้าที่ไม่ใช่ทุกครั้งมันจะไม่เป็นผลเสียต่อคนเหล่านั้นเลย เมื่อตอนที่เรายังเด็ก เราได้มีโอกาสเดินทางไปท่องเที่ยวที่น้ำตกเหวนรกอยู่ครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเรายังเด็กมาก ยังไม่รู้ว่า ถ้าตกลงไปแล้วจะเป็นอย่างไร ใจเย็นก่อนทุกคน เพราะเราโชคดีที่ไม่ได้ตกลงไป รองเท้าคู่โปรดของเราต่างหาก เราถูกสอนให้รู้จักคุณค่าของของและเราก็ให้ชีวิตจิตใจกับมันจนเหมือนเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก ๆ คนหนึ่ง พอได้เห็นว่ารองเท้าข้างหนึ่งของเราตกลงไปจากสะพานและติดอยู่ตรงยอดไม้ ด้วยความตกใจ เราก็ร้องไห้จ้าออกมา ความรู้สึกในตอนนั้นเหมือนกับว่าเรากำลังจะเสียคนที่เรารักมากคนหนึ่งไป ความตลกร้ายคือ วินาทีต่อมา ความรู้สึกนั้นก็คล้ายจะกลายเป็นความจริง คุณแม่ของเราที่เห็นดังนั้นก็พยายามปลอบใจและบอกให้เราคิดว่าเราได้ฝากรองเท้าไว้กับผืนป่า ทว่าแต่คุณพ่อของเราเร็วกว่านั้น ท่านปีนลงจากสะพาน โดยเอามือข้างหนึ่งจับราวไว้ ส่วนมืออีกข้างเอื้อมไปหยิบรองเท้าจากยอดไม้ ในตอนนั้น โชคดีที่คุณพ่อสามารถกลับขึ้นมาบนสะพานพร้อมกับรองเท้าข้างนั้นได้อย่างปลอดภัย เราดีใจมากที่ได้รองเท้าคืน แต่เมื่อมองย้อนกลับไป สะพานที่ทอดยาวจากฝั่งหนึ่งไปยังอีกฝั่งหนึ่งของป่า คือสะพานไม้เก่าๆ ที่พาดผ่านเหวลึกซึ่งเต็มไปด้วยสุมทุมพุ่มไม้ คุณแม่ของเราบอกว่า วันนั้นโชคดีมากนะที่คุณพ่อไม่ได้ตกลงไป ตอนเรายังเด็ก เราก็ได้แต่รู้สึกดีใจที่ได้ของรักกลับคืนมา โดยไม่ได้รู้เลยว่า ความดีใจในตอนนั้นต้องแลกมากับความเสี่ยงสูงลิบลิ่ว นึกแล้วก็โล่งใจ แต่ก็เสียใจในเวลาเดียวกัน ที่ความเป็นเด็กและความไม่รู้ของเราเกือบจะทำให้ต้องสูญเสียคนสำคัญในชีวิตไปจริง ๆ ก็ได้ ดังนั้น จงคิดให้ดีและไตร่ตรองให้รอบคอบถี่ถ้วน ว่าสิ่งใดกันแน่ที่เราจะเสียไปไม่ได้

ข้อคิด/บทเรียนที่ได้จากเรื่องนั้น

ความเอาแต่ใจหรือความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของเด็ก ๆ อาจจะนำพามาซึ่งความสูญเสียที่ร้ายแรงเกินจะจินตนาการ ดังนั้น คิดให้ดีเสียก่อนที่จะลงมือทำสิ่งใด ชั่งน้ำหนักความรักและความสำคัญ ว่าสิ่งใดคือสิ่งที่เรารักและรักเราอย่างแท้จริง